دانشمندان DNA یک زن را که در آویز دندان آهو 20000 ساله حفظ شده بود، کشف کردند.

این مصنوع که در سال 2019 در کوه‌های آلتای سیبری کشف شد، توسط یک تیم تحقیقاتی آلمانی که تکنیک‌های پیشرفته‌ای را برای استخراج و مطالعه DNA باستانی توسعه دادند، تجزیه و تحلیل شد.

النا اسل، ژنتیک شناس، یکی از اعضای تیم در موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ، آلمان گفت: «این دقیقا همان چیزی بود که ما به آن امیدوار بودیم.

واضح بود که یک انسان آن را در دست گرفته و همچنین به طور بالقوه آن را پوشیده است، بنابراین ما در واقع امیدوار بودیم که سازنده یا کاربر یا پوشنده این مصنوع مقداری از DNA خود را روی این آویز باقی بگذارد.

کار گروه بود این هفته در مجله نیچر منتشر شد.

این آویز در غار دنیسووا کشف شد که برای چندین دهه منبع غنی از یافته های باستان شناسی در مورد انسان های اولیه در اوراسیا بوده است.

شرایط خنک و خشک در غار این امکان را برای دانشمندان فراهم کرده است که DNA حفظ شده توسط دنیسووان‌ها، نئاندرتال‌ها و انسان‌های باستانی را که همگی در زمان‌های مختلف در طول 40000 سال غار را اشغال کرده‌اند، بازیابی کنند.

کشف غیر معمول

چیزی که مطالعه این آویز را غیرعادی می کند این است که اسل و همکارانش توانستند DNA انسان را از بقایای حیوانات استخراج کنند.

این آویز از دندان نیش گونه ای از گوزن ها به نام واپیتی ساخته شده است. سوراخی در دندان ایجاد شده است که نشان می‌دهد آن را با یک بند ناف رزوه داده‌اند و می‌توان آن را پوشید.

اما اسل می گوید که آنها مطمئن نیستند که آویز چگونه پوشیده شده است.

اسل گفت: “ممکن است که مانند یک گردنبند پوشیده شده باشد. شاید بخشی از یک گردنبند بزرگتر بوده که تعداد بیشتری از آن آویزها را در خود جای داده است.”

یا شاید نزدیک کمربند هم به عنوان زینت لباس پوشیده شده باشد.»

اسل گفت که استخوان ها و دندان ها کاندیدهای بسیار خوبی برای استخراج DNA هستند زیرا متخلخل هستند و مواد معدنی موجود در آنها به DNA متصل شده و از آن محافظت می کند.

در این مورد، Essel می‌گوید که به نظر می‌رسد تماس با پوست، عرق، بزاق یا خون باعث جذب DNA کاربر در دندان می‌شود.

استخراج DNA

اسل می‌گوید که این گروه روش استخراج DNA را تغییر داده است تا بتواند برای مصنوعات کار کند.

اسل گفت: “من واقعا دوست دارم آن را با ماشین لباسشویی مقایسه کنم.”

ما کل مصنوع را در یک بافر فسفات سدیم قرار می دهیم و سپس آن را به صورت متوالی تا 90 درجه حرارت می دهیم. این به ما امکان می دهد DNA محبوس شده در ماتریکس استخوان آویز را آزاد کنیم.

Essel می گوید که نوآورانه است زیرا غیر مخرب است و مصنوع اصلی را حفظ می کند. در این مورد، مجموعه‌ای کامل از توالی‌های DNA را نیز استخراج کرد.

اسل گفت: «دی‌ان‌ای میتوکندری وجود دارد که فقط از مادر به فرزند به ارث می‌رسد و ما توانستیم تقریباً به طور کامل آن را با دقت بسیار بالایی بازسازی کنیم.»

پس از آن، یک دی‌ان‌ای هسته‌ای دارد که طول آن 3 میلیارد باز است. بنابراین DNA زیادی است. و برای آن ما تلاش نکردیم ژنوم کامل را بازیابی کنیم. برای آن توانستیم تقریباً 70 درصد را بازیابی کنیم.»

“مثل فاش شدن جنسیت”

آنها توانستند قدمت ژنتیکی این آویز را بین 19000 تا 25000 سال تخمین بزنند.

و حفظ قابل توجه DNA به اسل و تیمش اجازه داد تا اطلاعات زیادی را در مورد پوشنده آن تعیین کنند و او را در شجره خانواده انسان قرار دهند.

اسل گفت: «دی‌ان‌ای که ما پیدا کردیم نزدیک‌ترین به جمعیتی است که در آن زمان در منطقه شمال اوراسیا نیز وجود داشت».

اما اسل می گوید که هیجان انگیزترین کشف جنسیت بود.

او گفت: «این یکی از همکارانم بود که برای تعیین جنسیت افراد آنالیز را انجام داد و او اواخر عصر آنالیز را انجام می داد.

او به من پیام داد، “این یک دختر است، یک دختر است”، مانند فاش کردن جنسیت.

اسل گفت که این مطالعه اثبات مفهومی هیجان انگیزی برای کار آینده است و او و همکارانش تلاش خواهند کرد تا DNA را از انواع دیگر آثار باستان شناسی استخراج کنند، زیرا هر چیزی که از دندان، عاج، استخوان یا شاخ ساخته شده باشد می تواند دارای همان پتانسیل برای حفظ DNA کاربر.