هری بلافونته، خواننده، بازیگر و فعال اجتماعی آمریکایی معروف به پادشاه کالیپسو درگذشت. او 96 بود.

پائولا ام ویت از شرکت روابط عمومی Sunshine Sachs Morgan & Lylis گفت که بلافونته روز سه شنبه بر اثر نارسایی احتقانی قلب در خانه اش در نیویورک درگذشت، همسرش پاملا در کنار او بود.

بلافونته که خانواده اش جامائیکایی بودند، بخشی از دوران کودکی خود را در این جزیره گذراند و در دهه 1950 موسیقی کارائیب را از طریق آثار موفقی مانند آهنگ قایق موز با صدای نمادین “Daaayy-o”. او این آهنگ را برای نسل جدید در سال 1978 تکرار کرد نمایش ماپت.

تماشا | هری بلافونته در دهه 1960 با CBC در مورد اختلاط هنر و سیاست صحبت می کند:

بلافونته در سال 1957 حرفه قابل توجهی به عنوان بازیگر داشت و تابوها را به چالش کشید جزیره ای در خورشید، که در آن او نقش یک مرد سیاهپوست را بازی می کرد که در فکر رابطه با جوآن فونتین بود. این فیلم در چندین شهر جنوبی ممنوع شد، جایی که صاحبان تئاتر توسط کوکلوکس کلان به دلیل عشق بین نژادی فیلم تهدید شدند.

او در سال 1954 برای بازی در فیلم جان موری اندرسون برنده جایزه تونی شد سالنامه و اولین مرد سیاهپوستی بود که در سال 1959 جایزه امی را برای برنامه تلویزیونی انفرادی خود دریافت کرد امشب با بلافونته

خارج از صحنه، او یک شرکت کننده فعال در جنبش حقوق مدنی دهه 1960 بود و اغلب از نزدیک با کشیش مارتین لوتر کینگ جونیور کار می کرد. در سال 1963، بلافونته عمیقاً با راهپیمایی کینگ در واشنگتن درگیر بود و دو سال بعد به استخدام تونی بنت، جوآن بائز کمک کرد. و سایر خوانندگان برای راهپیمایان در سلما، علا.

او همچنین در مبارزه ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی ایفای نقش کرد و به جمع آوری پول برای کمک غذایی با پروژه ایالات متحده آمریکا برای آفریقا و ضبط همه ستاره آن کمک کرد. ما جهان هستیمو همچنین موسسات خیریه ایدز در آفریقا.

خدمت سربازی بعد ستاره شدن

او در 1 مارس 1927، هارولد جورج بلافونته در هارلم، نیویورک، پسر یک خانه دار جامائیکایی و یک آشپز که در نیروی دریایی سلطنتی کار می کرد، به دنیا آمد. او بخشی از دوران کودکی خود را در جامائیکا گذراند، اما برای تحصیل در دبیرستان به نیویورک بازگشت.

بلافونته در طول جنگ جهانی دوم به نیروی دریایی ایالات متحده پیوست و پس از بازگشت، کلاس های بازیگری را در کارگاه معروف دراماتیک اروین پیسکاتور در نیویورک آغاز کرد و در کنار مارلون براندو، تونی کورتیس و سیدنی پواتیه تحصیل کرد.

او شروع به خواندن در کلوپ های شبانه در نیویورک کرد تا بتواند هزینه درس بازیگری خود را بپردازد – در ابتدا آواز پاپ و جاز می خواند و در اولین حضور با گروه چارلی پارکر ظاهر شد.

در این دوره او به موسیقی محلی علاقه مند شد و در کتابخانه کنگره شروع به تحقیق در مورد آن کرد و در عین حال به موسیقی غرب هند نیز علاقه نشان داد. او با نقش اول در این فیلم موزیکال به شهرت رسید کارمن جونزبا موسیقی اسکار همرستین.

اولین تک آهنگ او، ماتیلدا، که در سال 1953 منتشر شد، آهنگی برای او شد و با معرفی موسیقی هند غربی به آمریکا طرفدارانی برای او ایجاد کرد. آلبوم او در سال 1956 کالیپسو بیش از یک میلیون نسخه فروخته شد که در آن زمان یک رکورد بود.

او که خوش تیپ و مجری تمام عیار بود، به ضبط مجموعه ای از موفقیت ها از جمله معنوی ادامه داد بچه پسر مریم و آهنگ های محلی جامائیکا خداحافظی و جان هنری.

او نفوذ قابل توجهی از موفقیت تجاری خود به دست آورد و توانست از آن برای پیشبرد حرفه سایر ستارگان سیاه پوست، از جمله میریام ماکبا، اودتا و سه گانه چاد میچل استفاده کند.

به دنبال گسترش تصویر سیاهپوستان بود

او اولین تهیه کننده سیاه پوست تلویزیون شد امشب با هری بلافونته. در مصاحبه‌ای در سال 1969 با CBC، او گفت که شرکت تولیدی خود را تأسیس کرده است تا بتواند انواع فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی را که فکر می‌کرد ارزش انجام دادن را به نمایش بگذارد.

«من از مدیر بودن لذت زیادی نمی‌برم، اما متوجه شدم که وقتی نمی‌توانم به عنوان یک هنرمند با مؤسسات موجود، آنطور که می‌خواهم انجام دهم، باید سازمانی را راه‌اندازی کنم که از نظر اقتصادی و شخصی به من اجازه می‌دهد که آن را دنبال کنم. بلافونته گفت: چیزهایی که به آنها علاقه مند بودم.

یکی از کارهایی که او گفت امیدوار است انجام دهد، تغییر شکل تفکر در مورد نقش سیاه پوستان روی پرده بود.

او گفت: “اگر می خواهید ما را روی صفحه نمایش در حال رقصیدن و لبخند زدن نشان دهید… خوب است، اما هیچ فکری را بر نمی انگیزد، قایق را تکان نمی دهد. وضعیت موجود را خشنود می کند و همه را در آنجا احساس خوشحالی می کند.” .

او در فیلم و تلویزیون یک سری نقش داشت که کلیشه های نژادی را به چالش می کشید. او همچنین نقش یک دزد بانک را با یک شریک نژادپرست بازی کرد شانس در برابر فرداو سپس در سال 1972 در کنار دوست پواتیه بازی کرد باک و واعظ و سال 1974 شنبه شب بالای شهر.

در دهه های اخیر، نقش های سینمایی او را شامل می شود بابی، شهر کانزاس، بار مرد سفید و رای نوسان. در فیلم اسپایک لی 2018 BlackKkKlansmanاو به درستی به عنوان یک دولتمرد مسن که به فعالان جوان درباره گذشته کشور آموزش می دهد، انتخاب شد.

بلافونته به دنبال قهرمان و مربی خود پل رابسون، هم علیه تعصب در ایالات متحده و هم علیه استعمار در آفریقا صحبت کرد.

بلافونته در یک مصاحبه رادیویی در سال 2002 با NPR از احساس خیانتی که در جنگ جهانی دوم برای کشورش جنگید و در عین حال مجبور به مقابله با تبعیض نژادی در داخل بود، گفت.

“بسیاری از ما بسیار بسیار ناراحت و بسیار عصبانی بودیم از این واقعیت که اینجا دموکراسی است، که برای آن بسیار شدید جنگیدند و به سراغ کسانی از ما که قربانی نبود دموکراسی بودیم، نبودیم. پس از تسلیم شدن، ما پیوستیم و سازماندهی کردیم و هر کاری از دستمان برمی آمد انجام دادیم تا اصول دموکراسی در قانون اساسی ما رعایت شود.”

او یکی از معتمدان دکتر مارتین لوتر کینگ بود و از آنجایی که کینگ به عنوان واعظ سالانه تنها 8000 دلار آمریکا درآمد داشت، مخارج خانواده اش را تامین می کرد.

او در مصاحبه ای با بی بی سی در سال 2007 گفت: “من تهدیدات جان او را دیدم و تصمیم گرفتم زندگی او را به نفع خانواده اش بیمه کنم تا اگر اتفاقی برای او افتاد، آنها از نظر اقتصادی فقیر نباشند.”

بلافونته “عظمت می تابید”: دیلن

بلافونته در بهار 1956 پس از تماس رهبر جوان حقوق مدنی و درخواست ملاقات با کینگ، با کینگ دوست شد. آن‌ها ساعت‌ها صحبت کردند و بلافونته به یاد می‌آورد که کینگ او را به «صفحه‌ی بالاتر اعتراض اجتماعی» رساند.

سپس در اوج حرفه خوانندگی خود، بلافونته به زودی یک کنسرت سودمند برای تحریم اتوبوس در مونتگومری، آلا، تولید کرد که به کینگ یک چهره ملی تبدیل شد. در اوایل دهه 1960، او تصمیم گرفت حقوق مدنی را اولویت خود قرار دهد.

او کینگ و سایر معترضان حقوق مدنی را از زندان آزاد کرد و هزینه ثبت نام رای دهندگان را تامین کرد.

از طرفداران بلافونته می توان به باب دیلن جوان اشاره کرد که هارمونیکا بر روی بلافونته می نواخت ویژه نیمه شب و همچنین در کنار بائز در راهپیمایی کینگ در واشنگتن اجرا کرد.

دیلن در سال 2004 نوشت: “هری بهترین آهنگساز در سرزمین بود و همه آن را می دانستند.” تواریخ. “او هنرمندی خارق العاده بود، در مورد عاشقان و بردگان آواز می خواند – کارگران گروه های زنجیره ای، مقدسین و گناهکاران و کودکان… هری آن نوع شخصیت نادری بود که عظمت را تابش می کرد، و شما امیدوارید که برخی از آن ها بر شما بمالد.”

در سال 1985 او یکی از برگزارکنندگان این آهنگ بود ما جهان هستیم برای جمع آوری پول برای کمک به قحطی آفریقا، و همچنین در کنسرت Live Aid بعدی اجرا کرد.

در سال 1987، او به عنوان سفیر حسن نیت یونیسف منصوب شد، نقشی که به او اجازه داد تا وضعیت اسفناک کودکان در سنگال، کنیا و رواندا و تأثیر ایدز بر قاره آفریقا را مطرح کند.

بلافونته گاهی از سیاست خارجی ایالات متحده و اثرات بلندمدت آن انتقاد می کرد.

او در مصاحبه ای در سال 1995 گفت: “سیاست خارجی ما این سیاره را ویران کرده است. من همیشه در آفریقا هستم… و وقتی به این مکان ها می روم می بینم که سیاست آمریکا روی دیوارهای ظلم در همه جا نوشته شده است.”

او همیشه درگیر و تسلیم نشدنی بود و از افراد مشهوری مانند جی زی و بیانسه به دلیل آنچه که او می‌گفت در انجام «مسئولیت‌های اجتماعی» خود کوتاهی می‌کرد انتقاد می‌کرد.

باراک اوباما، اولین رئیس جمهور سیاه پوست این کشور، یک بار از بلافونته خواست تا از عملکرد دولتش کوتاهی کند.

بلافونته گفت که او پاسخ داد: “چه چیزی باعث می شود فکر کنید این کاری نیست که من انجام داده ام؟”

زندگی و زمان بلافونته در مستند HBO در سال 2011 نمایش داده شد آهنگ خود را بخوان.

بلافونته علاوه بر همسرش، فرزندانش آدرین بلافونته بیسمایر، شاری بلافونته، جینا بلافونته و دیوید بلافونته را به یادگار گذاشت. دو فرزند ناتنی، سارا فرانک و لیندسی فرانک. و هشت نوه