دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا یک ربات مار مانند ساخته اند که ممکن است روزی به شکاف های قمر یخی زحل انسلادوس برود.
ربات‌های کاشف که بر روی سطح ماه و مریخ فرود آمده‌اند، توانسته‌اند با استفاده از چرخ‌های فلزی که قادر به عبور از سطوح غبارآلود یا شنی هستند، در زمین‌های صخره‌ای پرسه بزنند.
اما همانطور که با مریخ نوردها کشف کردیم، چرخ ها محدودیت های خود را دارند روحیه و فرصت. هر کدام به شش چرخ مجهز بودند، اما آپورچونیتی در سال 2005 به مدت یک ماه در یک تپه شنی گیر کرد، در حالی که اسپیریت در سال 2009 در ماسه گیر کرد و هرگز از آن خارج نشد.
یکی دیگر از محدودیت های مریخ نوردهای چرخ دار ناتوانی آنها در مقابله با زمین های بسیار ناهموار است. اگر تپه خیلی شیب دار باشد، چرخ ها ممکن است بلغزند و کل وسیله نقلیه در خطر واژگونی قرار می گیرد، بنابراین مریخ نوردها به مناطق نسبتاً امن فرستاده شده اند.
اپراتورهای مریخ نورد از زمین های یخی نیز اجتناب کرده اند، زیرا همانطور که هر کسی که در شرایط زمستانی رانندگی می کند می داند، گیر افتادن در برف و یخ بسیار آسان است.
یکی از رویکردهای جدید برای تحرک مریخ نورد، رها کردن چرخ‌ها و تقلید از مارها است که در مانور دادن در زمین‌های غیرعادی بسیار خوب هستند. خزنده بدن منعطف خود را با هر مانعی که با آن روبرو می شود مطابقت می دهد و اطراف یا روی آن می لغزد.
ناسا مارماهی پروژه (مخفف Exobiology Extant Life Surveyor) یک مار مکانیکی به طول چهار متر با 10 بخش یکسان است که هر بخش در پوسته ای قرار گرفته است که یک پیچ مارپیچ را تشکیل می دهد. پیچ‌های چرخان زمین را می‌گیرند، آن را به جلو می‌برند و حتی می‌توانند از طریق یخ خود پیچ شوند. در همین حال، اتصالات بین بخش‌ها، آن را قادر می‌سازد از این طرف به سمت دیگر بلغزد و حتی سر خود را مانند مارهایی که هوا را بو می‌کشد بلند کند – در واقع سر حسگر آن شامل دوربین‌ها و لیدار تشخیص اشیا است.
مهندسان ساخت اولین نمونه اولیه EELS را در سال 2019 آغاز کردند و زمان زیادی برای توسعه ربات خود خواهند داشت. اکتشافات آتی ناسا در انسلادوس تنها در مرحله مفهومی است و حتی این طرح نیز تصور نمی کند که ماموریت قبل از سال 2038 ترک شود.
آنها امیدوارند که این انعطاف‌پذیری، همراه با محرک‌های حسگر نیروی پوست مانند آن که به آن کمک می‌کند تا مسیر خود را در اطراف احساس کند، آن را با زمین‌های شدید سازگارتر کند.
هدف اصلی EELS قمر زحل است انسلادوسیک دنیای یخی با آبفشان هایی که آب را از شکاف های نزدیک قطب جنوبی آن به بیرون پرتاب می کنند، که یک اقیانوس زیرسطحی و پناهگاه احتمالی برای حیات بیگانه را نشان می دهد.
کاوش در سطح انسلادوس شبیه عبور از یخچال طبیعی روی زمین است، جایی که یخ شکاف های عمیقی را تشکیل می دهد که به راحتی یک وسیله نقلیه چرخدار را می بلعد.
برای این منظور، مار لغزنده در برف یک پیست اسکی و روی یک پیست یخ آزمایش شده است. سر حسگر آن که حاوی ابزارهای علمی بود، به سوراخی در یخچال طبیعی آتاباسکا در بریتیش کلمبیا فرو رفت. این دستگاه همچنین در شن و ماسه آزمایش شد تا بتواند روی سطح ماه یا مریخ کار کند.
انسلادوس حدود یک میلیارد و نیم کیلومتر از زمین فاصله دارد، به این معنی که یک سیگنال رادیویی بیش از یک ساعت طول می کشد تا به آنجا برسد، بنابراین ربات مار می تواند به طور کامل به تنهایی حرکت کند. این شامل خلاص شدن از دردسر در صورت افتادن در شکاف یا سوراخ می شود.
این دستگاه مجموعه‌ای از حسگرها را حمل می‌کند که هنوز انتخاب نشده‌اند، اما احتمالاً شیمی یخ را بررسی کرده و احتمالاً به دنبال نشانه‌هایی از حیات خواهند بود.
گروه دیگری در فناوری جورجیا در حال گرفتن درس از صدپا برای ایجاد ربات های چند پا که همچنین می تواند از زمین های ناهموار بالا برود.
اینها انواع ربات هایی هستند که در آینده می توانند در اطراف سطوح سیارات و قمرها بخزند.
انسان‌ها به اختراع چرخ افتخار می‌کنند، اما طبیعت راه‌های بسیار دیگری برای تحرک حیوانات در محیط‌های بسیار متنوعی که چرخ‌ها نمی‌توانند حرکت کنند، فراهم کرده است. همانطور که با حیوانات خانگی مکانیکی خود به دنیاهای دیگر می‌رسیم، گرفتن نشانه‌هایی از طبیعت راه خوبی به نظر می‌رسد.
تماشا | نمایشی هنری از EELS در حال کاوش در انسلادوس.
