پولی کراکر می خواهد؟ شاید بعد از ملاقات فیس تایم با یک دوست قدیمی.

بر اساس یک مطالعه اخیر در دانشگاه نورث ایسترن در بوستون، طوطی هایی که به آنها آموزش داده شده است با همسالان پردار خود با یک اپلیکیشن تماس ویدیویی تماس بگیرند، نشانه هایی از احساس کمتر انزوا یا تنهایی را نشان دادند.

ربکا کلینبرگر، استادیار و محقق دانشگاه نورث ایسترن، گفت: طوطی ها گونه ای بسیار اجتماعی هستند.

بسیاری از گونه های طوطی در گله های بزرگ زندگی می کنند – وقتی با انسان زندگی می کنند، معمولا از پرندگان دیگر جدا می شوند. که می تواند منجر به افزایش تنهایی و بی حوصلگی شود.

او گفت: “وقتی آنها به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند، اغلب آنها تنها پرنده در خانه هستند.” آنها فرصتی برای توسعه هویت گونه ای خود ندارند.”

به طوطی‌ها ارتباط بین زنگ زدن و آوردن یک آی‌پد به همراه تعدادی پرنده توسط صاحبشان آموزش داده شد. سپس، طوطی می‌تواند انتخاب کند که با کدام یک از طریق ویدئو تماس بگیرد.

به گفته کلینبرگر، مهم این بود که به طوطی ها اجازه دهیم تا انتخاب کنند که با کدام یک از “دوستان” خود تماس بگیرند.

ربکا میگر، استادیار دپارتمان علوم دامی و آبزی پروری دانشگاه دالهوسی، گفت آزمایش‌های مشابه می‌تواند برای سایر حیوانات اجتماعی مفید باشد.

او گفت که قبلاً کارهای مشابهی انجام شده است که شامل نمایش ویدیوهایی از حیوانات دیگر به پستانداران است.

میگر که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «یافتن راه‌های جدید برای اجازه دادن به تماس اجتماعی در شرایطی که حیوانات واقعاً نمی‌توانند با سایر اعضای گونه نگهداری شوند، مطمئناً این پتانسیل را دارد که به رفاه گونه‌های اجتماعی کمک کند.»

این نوع رویکرد تکنولوژیک کاربردهای بالقوه ای برای بسیاری از حیواناتی دارد که به عنوان همراه یا در باغ وحش ها و مزارع نگهداری می شوند، در صورتی که به تنهایی در خانه نگهداری شوند.”

“رفتارهای متفاوت”

این مطالعه حدود سه ماه طول کشید. اما همچنین شامل یک جلسه ملاقات و احوالپرسی سه هفته ای بود که در آن آنها با سایر دوستان پرنده درگیر در مطالعه آشنا شدند.

برخی از آنها به سرعت مورد توجه قرار گرفتند، اما مدت بیشتری طول کشید تا برخی دیگر معرفی شوند.

او گفت: «کمی طول کشید. برای دیگران زمان بیشتری طول کشید تا بفهمند که آنها واقعاً این انتخاب را داشتند.

این تحقیق نسبتاً جدید است: محققان بر این باورند که این ممکن است اولین مطالعه در مورد تماس ویدیویی حیوان با حیوان باشد.

به گفته کلینبرگر، طوطی ها تمایلات نو هراسی دارند، به این معنی که آنها تمایلی به امتحان چیزهای جدید ندارند.

اما او اشاره کرد که در حالی که طیف وسیعی از رفتارها در طول مطالعه نشان داده شد، اکثر پرندگان عمدتاً واکنش مثبت نشان دادند.

او گفت: «ما نگران بودیم که ممکن است استرسی در کار باشد. بنابراین ما پروتکل‌های ایمنی زیادی را در صورت ترسیدن و یا پرخاشگری در نظر گرفتیم.»

او با اشاره به اینکه برخی از پرندگان حتی یکدیگر را به نام صدا می زدند، گفت: “یا آنها شروع به خودنمایی می کردند یا شروع به تقلید از یکدیگر یا تقلید از طریق تماس می کردند.”

“بقیه کاملا آرام بودند و به صفحه نمایش نزدیک می شدند، در کنار صفحه به خواب می رفتند – بنابراین رفتارهای بسیار متفاوتی داشتند.”

مفاهیم اخلاقی

جورجیا میسون، مدیر مرکز کمپبل برای مطالعه رفاه حیوانات در دانشگاه گوئلف، در گذشته کارهایی را انجام داده است که شامل رفاه طوطی ها می شود.

میسون که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت که تماس‌های ویدیویی می‌تواند به سلامت طوطی‌ها کمک کند، اما به حفظ این تعاملات فراتر از چارچوب زمانی مطالعه کمک می‌کند.

او گفت که اغلب انسان‌ها تلاش می‌کنند تا زندگی حیوانات اسیر را با “نیابتی از آنچه در طبیعت خواهند داشت” غنی کنند.

او گفت: “ممکن است شما را به این فکر بیاندازد که “خوب چرا ما چیز واقعی را به آنها نمی دهیم؟”

کلینبرگر گفت: اگرچه برخی نگرانی‌های اخلاقی مطرح شد – از جمله اینکه آیا تماس‌های ویدیویی ممکن است به جای آن پرندگان را تحت فشار قرار دهد – تیم نمی‌خواست پیشنهاد کند که “شما فقط می‌توانید یک صفحه نمایش در مقابل پرنده آنها قرار دهید و همه چیز خوب پیش خواهد رفت.” .

کلاینبرگر گفت که این آزمایش هرگز قرار نبود جایگزین اجتماعی شدن طوطی طبیعی شود.

تیم مطمئن شد که خطری برای اتصال طوطی ها از طریق صفحه نمایش وجود ندارد. آنها تعداد تماس ها را محدود کردند تا مطمئن شوند که صاحبان آنها می توانند در صورت نیاز تعاملات را محدود کنند.

کلاینبرگر گفت: «با توجه به این واقعیت که طوطی‌های زیادی در حال حاضر در چنین شرایطی زندگی می‌کنند، ما می‌خواستیم ببینیم چگونه می‌توانیم از فناوری برای بهبود کیفیت زندگی آنها استفاده کنیم.»