مارتین آمیس، رمان‌نویس بریتانیایی که حس راک اند رول را به داستان‌ها و سبک زندگی‌اش بخشیده بود، درگذشت. او 73 سال داشت.

آمیس یکی از برانگیزاننده ترین نویسندگان انگلیسی با صدایی غیرقابل انکار بود.

مرگ او بر اثر سرطان مری، روز شنبه توسط اندرو ویلی، کارگزارش تایید شد. ویلی گفت که آمیس جمعه، 19 می، در خانه اش در فلوریدا درگذشت.

آمیس پسر نویسنده بریتانیایی دیگر به نام کینگزلی آمیس بود. مارتین آمیس صدای پیشرو در میان نسلی از نویسندگان بود که دوست خوب او، کریستوفر هیچنز فقید، ایان مک ایوان و سلمان رشدی را شامل می شد.

او بیش از دوازده رمان و سه مجموعه نقد ادبی از جمله The Rub of Time: Bellow، Nabokov، Hitchens، Travolta، Trump.

مالش زمانکه در سال 2018 منتشر شد، همه چیز از ورزش گرفته تا سیاست و سرگرمی را بررسی کرد. او همچنین مقالات شخصی خود را در مورد افرادی که زندگی او را تحت تأثیر قرار دادند در کتاب به اشتراک گذاشت.

در سال 2020، او با النور واچتل صحبت کرد نویسندگان و شرکت در مورد رمانش داستان درونی.

داستان درونی از افراد و رویدادهای زندگی خود، از جمله مرگ نزدیکترین دوستش، نویسنده و منتقد کریستوفر هیچنز، استفاده کرد. این کتاب بازتاب‌های زندگی‌نامه‌ای را با تخیل محض ترکیب کرد و روابط با دیگر مردان مهم زندگی او را بررسی کرد: پدرش، رمان‌نویس و شاعر کینگزلی آمیس. و مربی و دوست او، برنده جایزه نوبل، سائول بلو.

در حالی که کتاب بسیار به زندگی آمیس می پرداخت، او احساس می کرد که ادبیات داستانی قالب غنی تری برای آثارش است.

او به Wachtel گفت: “وقتی در مورد افراد واقعی می نویسید، ضمیر ناخودآگاه کاری برای انجام دادن ندارد.

ناخودآگاه، که به آرامی پس از یک عمر نوشتن یاد می گیرید، نوعی ابرقدرت جادویی است که نویسندگان دارند. کنترل آن سخت است، اما در طول دهه ها با ناخودآگاه خود رابطه خوبی برقرار می کنید.

از شناخته شده ترین آثار او بودند پولطنزی درباره مصرف گرایی در لندن، اطلاعات و میدان های لندنبه همراه خاطرات 2000 خود، تجربه.

اقتباس جاناتان گلیزر از رمان آمیس در سال 2014 منطقه مورد علاقه اولین بار شنبه، 20 می، در جشنواره فیلم کن. این فیلم درباره یک فرمانده نازی است که با خانواده اش در کنار آشویتس زندگی می کند، برخی از بهترین نقدها را از جشنواره به همراه داشت.

هولوکاست موضوع رمان آمیس بود پیکان زمان و سلطنت جوزف استالین در روسیه در خانه جلسات، نمونه هایی از چگونگی کشف روح تاریک توسط نوشته او.

آمیس در سال 2012 به آسوشیتدپرس گفت: “خشونت چیزی است که من بیش از همه از آن متنفرم، چیزی است که مرا گیج می کند و من را بیشتر از همه منزجر می کند.” برای نوشتن متوجه می شوید که در مورد آن فکر کرده اید، اما نه آگاهانه. این خیلی مرموز است.”

آمیس به خودی خود یک سلبریتی بود، زندگی او اغلب در روزنامه های لندن از زمان اولین حضورش در سال 1973 شرح داده می شود. مقالات راشل.

میکال شاویت، ویراستار او در انگلستان، می‌گوید: «او پادشاه بود – یک سبک‌شناس فوق‌العاده، فوق‌العاده باحال، نویسنده‌ای فوق‌العاده شوخ، باهوش و نترس و مردی واقعاً شگفت‌انگیز. او در نیم قرن گذشته برای بسیاری از خوانندگان و نویسندگان بسیار مهم و سازنده بوده است.

منتقد میچیکو کاکوتانی در سال 2000 در نیویورک تایمز درباره آمیس نوشت که “او نویسنده ای است که به زرادخانه دلهره آور هدایای ادبی مجهز شده است: تسلط خیره کننده و آفتاب پرست زبان، تمایل به پرداختن به مسائل بزرگ و بوم های اجتماعی بزرگتر و نابخشودنی، چشم جویای گرما برای تخمیر ناسالم زندگی معاصر.”

– با فایل های CBC Books