وضعیت اسفبار گوریل های کوهستانی به خوبی مستند شده است. اما این یک داستان با چند خبر خوب اخیر – اگر واجد شرایط باشد – است. در سال 2018، از آنجایی که جمعیت آنها از مرز 1000 نفر گذشت، آنها از لیست در معرض خطر جدی حذف شدند و وضعیت آنها به “فقط در معرض خطر” ارتقا یافت. این گام مثبت، تا حدودی، مدیون دامپزشک اوگاندا، دکتر گلدیس کالما-زیکوسوکا بود.

دکتر کالما-زیکوسوکا برای تبدیل شدن به اولین دامپزشک حیات وحش کشورش بر موانع بسیاری غلبه کرد و به کسانی که شک داشتند ثابت کرد که یک زن سیاه‌پوست می‌تواند به یک چهره برجسته در حفاظت تبدیل شود.

محل کار او پارک ملی غیرقابل نفوذ Bwindi است که تقریباً نیمی از گوریل های کوهستانی جهان را در خود جای داده است. اما در همان اوایل متوجه شد که برای کمک به حیوانات و دور نگه داشتن آنها از بیماری و شکار غیرقانونی، باید به همسایگان انسانی آنها کمک کند و ابتکارات موفقیت آمیزی را برای بهبود سلامت و رفاه مردم ساکن در اطراف پارک انجام دهد.

دکتر Kalema-Zikusoka صحبت کرد کوارک ها و کوارک هامیزبان باب مک دونالد درباره کتاب جدیدش قدم زدن با گوریل ها، سفر یک دامپزشک حیات وحش آفریقایی. بخشی از گفتگوی آنها را در ادامه می خوانید.

چه زمانی برای اولین بار رویای دامپزشک شدن در حیات وحش را دیدید؟

می‌توانم بگویم که من برای اولین بار زمانی که کلوپ‌های حیات وحش را در دبیرستانم در اوگاندا راه‌اندازی کردم، شروع به رویاپردازی درباره آن کردم. ما فرصتی برای بازدید از پارک ملی ملکه الیزابت داشتیم که یکی از اولین پارک هایی بود که در دهه 1950 ایجاد شد. و وقتی به آنجا رسیدیم، توانستیم سافاری پیاده روی کنیم زیرا دیگر شکارچی وجود نداشت. کشته شده بودند. و بنابراین من احساس ناامیدی کردم که آنقدر که انتظار داشتم حیات وحش وجود نداشت.

و من احساس کردم که شاید با تبدیل شدن به یک دامپزشک که با حیات وحش کار می کند، بتوانیم حیات وحش را به شکوه سابق خود برگردانیم. اوگاندا چند دهه قبل از آن توسط سر وینستون چرچیل مروارید آفریقا نامیده می شد. و حیات وحش در دوران ایدی امین تخلیه شد، متأسفانه اوگاندا دیگر مملو از حیات وحش نبود.

زمانی که شما جوان بودید، حفاظت از محیط زیست در اوگاندا یک نگرانی بزرگ نبود. درباره آن به من بگو.

پدرم در دو سالگی توسط ایدی امین ربوده شد. او مستقیماً پس از استقلال وزیری برجسته در دولت بود و افراد سرشناس را هدف قرار داد. مادرم هم چند بار دستگیر شد. بنابراین، متأسفانه آن دوره تاریکی از تاریخ اوگاندا بود. و پدرم خیلی به حیات وحش اهمیت نمی داد. او حتی در پارک های ملی به شکار حیات وحش می پرداخت. زمانی بود که مردم واقعاً هیچ وقت برای حیات وحش نداشتند و حیوانات زیادی شکار می شدند زیرا هیچ کس واقعاً در آن زمان به حیات وحش اهمیت نمی داد. دوران ناامیدی بود.

شما می نویسید که قبل از ورود شما حیوانات مجروح یا بیمار کشته شدند زیرا راه حل دیگری وجود نداشت. و سپس شما نه تنها با تخصص، بلکه با هدف تغییر نگرش در مورد حفاظت وارد شدید. چقدر سخت بود؟

در آن زمان در اوگاندا، احتمالاً تغییر نگرش مردم برای من کمی ساده تر بود، زیرا من اهل اوگاندا هستم. اما می توانم بگویم که با استخدام به عنوان اولین دامپزشک برای اداره حیات وحش، مردم عادت داشتند من را ببینند که برای درمان گوریل ها می آمدم و از قبل آنها شروع به بهره مندی از گردشگری گوریل کرده بودند. زندگی آنها از قبل شروع به تغییر کرده بود زیرا بخشی از درآمد گردشگری با جامعه محلی تقسیم می شد. 90 درصد کارکنان پارک از جامعه محلی استخدام شده بودند و برخی از آنها باربر بودند که چمدان های توریستی را حمل می کردند. دیگران می توانستند صنایع دستی و غذا و مسکن بفروشند. بنابراین مردم خوشحال بودند که من در آنجا بودم و گوریل ها را سالم نگه می داشتم و گردشگران می توانستند بیایند.

شکار غیرقانونی یک روش زندگی در آنجا بوده است. از «شکارچیان متخلف دوباره متولد شده» بگویید.

شکارچیان دوباره متولد شده (می خندد). بسیاری از محیط بانانی که استخدام می شوند قبلاً شکارچی یا شکارچی غیرمجاز بودند. حتی یکی از آنها به من گفت که از دستگیری او خسته شده اند و او را به عنوان ردیاب استخدام کرده اند. اما این منطقی است. او می داند چگونه گوریل ها را پیدا کند، درست است؟ در واقع حتی یکی از کارکنان ما به من اعتراف کرد که او قبلاً شکارچی بوده و پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگش نیز همینطور. بنابراین واقعاً یک روش زندگی بود. و درگیر کردن آنها در حفاظت، اکنون به آنها شیوه زندگی معنادارتر و منظم تری می دهد. بنابراین ما آنها را شکارچی متخلف می نامیم.

ابتکار مهمی که شما راه اندازی کردید، “حفظ از طریق بهداشت عمومی” نام دارد. معنی آن چیست؟

حفاظت از طریق بهداشت عمومی یک سازمان غیرانتفاعی است که از زمانی شروع کردیم که مردم شروع به بیمار کردن گوریل کردند. یکی از اولین مواردی که مجبور شدم با آن دست و پنجه نرم کنم، بیماری پوستی در گوریل‌های کوهستانی بود و ردیابی آن در افرادی که در اطراف پارک زندگی می‌کردند، مراقبت‌های بهداشتی بسیار کمی داشتند. گوریل شیرخوار بر اثر گال جان باخت و بقیه تنها با درمان بهبود یافتند. و این باعث شد متوجه شوم که شما نمی‌توانید گوریل‌ها را بدون بهبود سلامت همسایگان انسانی‌شان سالم نگه دارید.

بنابراین پس از چند سال کار در اداره حیات وحش، با جوامع محلی ملاقات کردیم. و راه‌حل‌های شگفت‌انگیزی را ارائه کردند که بهترین کار را در جامعه دارند، زیرا آنها راه‌حل‌های خود را برای حل مشکلاتشان پیدا کرده‌اند و دارند آن را در اختیار دارند. و برخی از آن شامل نزدیک‌تر کردن خدمات بهداشتی بود. بسیاری از آنها در فاصله 20 مایلی و بدون وسایل حمل و نقل عمومی زندگی می کنند، و هنگامی که فردی بیمار می شود، باید آنها را روی برانکارد حمل کنید. امسال 20 سال حفاظت از طریق بهداشت عمومی را جشن می گیریم که بسیار هیجان انگیز است.

در اوایل سفر خود، همانطور که شما آن را می نامید، به احتمالات بی پایانی که برای تغییر جهان در پیش است اشاره می کنید. آیا احساس می کنید در آن موفق شده اید؟

می توانم بگویم که در تغییر جهان موفق بوده ام، اما هنوز کارهای بیشتری برای انجام دادن وجود دارد.

می دانید، جمعیت گوریل های کوهستانی در 25 سال گذشته تقریباً دو برابر شده است. جوامع محلی اطراف مناطق حفاظت شده ای که ما در آن کار می کنیم، حفاظت از محیط زیست را پذیرفته اند، شکارچیان غیرقانونی سابق، کودکان و کل کشور گوریل های کوهستانی را مهم می بینند. در واقع اسکناس 50000 شیلینگ یک گوریل کوهی روی آن قرار دارد.

در طول همه‌گیری، رئیس‌جمهور اوگاندا در واقع گفت که ما می‌توانیم پس از چهار ماه برای گردشگری باز شویم، اما هنوز برای گوریل‌ها و شامپانزه‌ها نه چون نمی‌خواهیم پسرعموهایمان را بیمار کنیم. بیایید ابتدا پروتکل های کافی در محل داشته باشیم. و از شنیدن این موضوع بسیار خوشحال شدم زیرا حتی تا رهبری عالی کشور، آنها متوجه می شوند که گوریل ها و میمون های بزرگ چقدر مهم هستند.

این مصاحبه برای طولانی بودن و وضوح ویرایش شده است. تهیه کننده مارک کرولی.