جری اسپرینگر، شهردار سابق و مجری خبری که برنامه تلویزیونی همنامش یک سیرک سه حلقه ای از خانواده های ناکارآمد را به نمایش می گذاشت که مایل بودند همه چیز را در بعدازظهرهای روزهای هفته از جمله نزاع، فحاشی و تصاویر مبهم از برهنگی آشکار کنند، پنجشنبه در ۷۹ سالگی درگذشت.

در اوج خود، نمایش جری اسپرینگر یک نیروگاه رتبه‌بندی و یک منفرد فرهنگی ایالات متحده بود که مترادف با درام‌های هولناک بود. برنامه گفتگوی روزانه که به خاطر پرتاب صندلی و بحث‌های پر از صدای بلند شهرت داشت، در طول 27 سال اجرای خود، در یک نقطه از برنامه اپرا وینفری در صدر قرار گرفت.

اسپرینگر آن را “سرگرمی فرار” نامید، در حالی که دیگران این نمایش را به عنوان کمکی به کاهش بی‌حرمتی در ارزش‌های اجتماعی آمریکا می‌دانستند.

جین گالوین، سخنگوی خانواده و دوست جین، گفت: «توانایی جری در برقراری ارتباط با مردم، قلب موفقیت او در تمام تلاش‌هایش بود، خواه سیاست، پخش برنامه یا فقط شوخی با افرادی در خیابان که می‌خواستند یک عکس یا یک کلمه داشته باشند. اسپرینگر از سال 1970، در بیانیه ای گفت. او غیرقابل جایگزین است و از دست دادن او به شدت دردناک است، اما خاطرات عقل، قلب و شوخ طبعی او زنده خواهند ماند.

در این بیانیه آمده است که اسپرینگر پس از یک بیماری مختصر در خانه در حومه شیکاگو در آرامش درگذشت.

اسپرینگر در پروفایل توییتر خود به شوخی خود را “مجری برنامه تاک شو، مدیر حلقه پایان تمدن” اعلام کرد. او همچنین اغلب با زبانی به مردم گفته بود که آرزویش برای آنها این است که “شاید هرگز در برنامه من نباشید.”

پس از بیش از 4000 قسمت، این سریال در سال 2018 به پایان رسید و هرگز از جنبه اصلی خود دور نشد. برخی از آخرین اپیزودهای آن عناوینی مانند «سکس استریپر مرا مستقیم کرد»، «خواهر دوقلوی من را نادیده نگیرید» و «در ارتباط با درمانگر من» بود.

در ویدئویی که در اواخر دهه 1990 با نزدیک شدن به هفت میلیون بیننده نمایش روزانه اش منتشر شد، اسپرینگر دفاعی در برابر انزجار ارائه کرد.

اسپرینگر گفت: «ببینید، تلویزیون ارزش‌ها را خلق نمی‌کند و نباید، بلکه صرفاً تصویری از همه چیزهایی است که در بیرون وجود دارد – خوب، بد، زشت. ممکن است تماشای ما خطری برای آمریکا و آزادی گرانبهای ما باشد، بیش از هر یک از مهمانان ما که تا به حال بوده یا می تواند باشد.”

او همچنین ادعا کرد که افراد حاضر در برنامه او داوطلب شدند تا مورد تمسخر یا تحقیر قرار بگیرند.

در زمان جنگ جهانی دوم در لندن به دنیا آمد

جرالد نورمن اسپرینگر در 13 فوریه 1944 در یک ایستگاه راه آهن زیرزمینی لندن به دنیا آمد که به عنوان پناهگاه بمب مورد استفاده قرار می گرفت. پدر و مادر او، ریچارد و مارگوت، یهودیان آلمانی بودند که در جریان هولوکاست، که در آن سایر اقوام در اتاق های گاز نازی ها کشته شدند، به انگلستان گریختند. آنها زمانی که پسرشان پنج ساله بود وارد ایالات متحده شدند و در محله کوئینز شهر نیویورک ساکن شدند، جایی که اسپرینگر اولین وسایل بیسبال یانکیز خود را در راه تبدیل شدن به یک طرفدار مادام العمر دریافت کرد.

او علوم سیاسی را در دانشگاه تولین خواند و مدرک حقوق را از دانشگاه نورث وسترن گرفت. او در بیشتر دوران بزرگسالی خود در سیاست فعال بود و در فکر نامزدی برای فرمانداری اوهایو تا سال 2017 بود.

او به عنوان دستیار در مبارزات انتخاباتی بدبخت رابرت اف کندی در سال 1968 وارد عرصه شد. اسپرینگر که برای یک شرکت حقوقی در سینسیناتی کار می کرد، در سال 1970 ناموفق بود و قبل از اینکه در سال 1971 به عضویت شورای شهر انتخاب شود، ناموفق بود.

در سال 1974 – در آنچه The Cincinnati Enquirer به عنوان “یک حرکت ناگهانی که جامعه سیاسی سینسیناتی را تکان داد” گزارش کرد – اسپرینگر استعفا داد. او به “ملاحظات خانوادگی بسیار شخصی” اشاره کرد، اما چیزی که به آن اشاره نکرد، یک تحقیقات معاونت مربوط به فحشا بود. اسپرینگر در اعتراف بعدی که می‌توانست مبنای یکی از برنامه‌های آینده‌اش باشد، گفت که با چک‌های شخصی به روسپی‌ها پول پرداخت کرده است.

سپس در 30 سالگی، سال قبل با میکی ولتون ازدواج کرده بود. این زوج صاحب یک دختر به نام کتی شدند و در سال 1994 از هم جدا شدند.

اسپرینگر به سرعت از نظر سیاسی بازگشت، و در سال 1975 یک کرسی شورا را به دست آورد و در سال 1977 به عنوان شهردار مشغول به کار شد. او بعداً یک گزارشگر سیاسی تلویزیون محلی با تفسیرهای عصرانه محبوب شد. او و گوینده همکار نورما رشید در نهایت به ساخت برنامه تلویزیونی WLWT-TV وابسته به NBC در برنامه خبری با رتبه برتر بازار سینسیناتی کمک کردند.

رتبه بندی طلا

اسپرینگر برنامه گفتگوی خود را در سال 1991 با قالبی سنتی شروع کرد، اما پس از اینکه WLWT را در سال 1993 ترک کرد، تغییری ضعیف پیدا کرد.

راهنمای تلویزیون آن را در فهرست «بدترین نمایش‌های تاریخ تلویزیون» در رتبه اول قرار داد، اما طلای رتبه‌بندی بود. اسپرینگر را تبدیل به یک سلبریتی کرد که در ادامه میزبان یک برنامه گفتگوی رادیویی لیبرال بود مسابقه ی کشف استعداد آمریکا، در فیلمی به نام رینگ مستر و رقابت کنید رقص با ستاره ها.

اسپرینگر در سال 2011 به خبرنگار رسانه ای سینسیناتی انکوایرر، جان کیزوتر، گفت: “با تمام شوخی هایی که با سریال انجام می دهم، کاملاً آگاهم و هر روز خدا را شکر می کنم که زندگی من به خاطر این نمایش احمقانه به این شکل باورنکردنی تغییر کرده است.”

خیلی قبل از ظهور سیاسی دونالد ترامپ از ستاره تلویزیون های واقعیت، اسپرینگر در سال 2003 یک نامزدی در سنا را مورد بررسی قرار داد که به گمان او می تواند از “رای دهندگان غیرسنتی” استفاده کند، افرادی که “معتقدند بیشتر سیاست ها گاو نر هستند.”

اسپرینگر در آن زمان به AP گفت: «من با یک سری از مردم ارتباط دارم که احتمالاً در حال حاضر بیشتر با من ارتباط دارند تا با یک سیاستمدار سنتی. او با جنگ در عراق مخالف بود و از گسترش مراقبت های بهداشتی عمومی حمایت می کرد، اما در نهایت نامزد نشد.

اسپرینگر همچنین اغلب از کشوری که به پنج سالگی رسید به عنوان “فانوس نور برای بقیه جهان” صحبت می کرد.

اسپرینگر در یک گردهمایی دموکرات در سال 2003 گفت: “من انگیزه دیگری ندارم جز اینکه بگویم این کشور را دوست دارم.”

اسپرینگر میزبان یک سندیکای ملی بود قاضی جری در سال 2019 نمایش داده شد و همچنان در یک پادکست در مورد هر آنچه در ذهنش بود صحبت می کرد، اما قدرت شوکه کردن او در دوره جدید تلویزیون واقعیت و برنامه های گفتگوی تلویزیونی کابلی جنگی کمرنگ شده بود.

دیوید بیانکولی، مورخ تلویزیونی و استاد دانشگاه مونموث، در سال 2018 گفت: «او نه تنها از برنامه‌های دیگر، بلکه زندگی واقعی او را زیر پا گذاشت.

علیرغم محدودیت هایی که نمایش اسپرینگر برای آرزوهای سیاسی خود ایجاد کرد، او میراث آن را پذیرفت. در سال 2003 در یک آگهی اطلاعاتی برای جمع آوری کمک مالی قبل از انتخابات احتمالی مجلس سنای ایالات متحده در سال بعد، اسپرینگر به نقل قولی از مفسر آن زمان نشنال ریویو، جونا گلدبرگ اشاره کرد که در مورد افراد جدیدی که توسط اسپرینگر به پای صندوق های رای آورده شده بود، از جمله “یوکل های سست، هیک ها، عجیب‌وغریب‌ها، پروها و چیزهای دیگر.”

در این گزارش تجاری، اسپرینگر به این نقل قول اشاره کرد و در مورد تمایل به ارتباط با “مردم عادی … که با قاشق نقره ای در دهان شما متولد نشده اند” صحبت کرد.