یکی از نمایندگان وی روز چهارشنبه گفت که تینا ترنر خواننده در سن 83 سالگی درگذشت.
نماینده او گفت که او پس از یک بیماری طولانی در خانه خود در کوسناخت در نزدیکی زوریخ سوئیس در آرامش درگذشت.
ترنر کار خود را در دهه 1950 در سال های اولیه راک اند رول آغاز کرد و به یک پدیده MTV تبدیل شد.
در تابستان 1985، تینا ترنر چهار قرار در سنت جان بازی کرد.
در ویدیوی آهنگ برتر جدول او چه ربطی به عشق داردترنر که در آن عشق را «احساس دست دوم» می‌نامید، در حالی که با موهای بلوند سیخ‌دار خود در خیابان‌های نیویورک می‌چرخد، کت جین کوتاه، دامن کوتاه و کفش‌های پاشنه بلند می‌پوشد، تجسم سبک دهه 1980 بود.
ترنر با ذوقی که برای آزمایش های موسیقی و تصنیف های رک و صریح داشت، کاملاً با منظره پاپ دهه 80 سازگار شد که در آن طرفداران موسیقی برای صداهای تولید شده الکترونیکی ارزش قائل بودند و ایده آلیسم دوران هیپی را تحقیر می کردند.
ترنر که گاهی اوقات ملقب به “ملکه راک اند رول” می شود، برنده شش جایزه از هشت جایزه گرمی خود در دهه 1980 شد. در این دهه، او ده ها آهنگ را در فهرست 40 آهنگ برتر قرار داد نر معمولی، بهترین، رقصنده خصوصی و بهتره با من خوب باش. نمایش او در سال 1988 در ریودوژانیرو، 180000 نفر را به خود جلب کرد، که همچنان یکی از بزرگترین مخاطبان کنسرت برای هر مجری است.
تماشا | ترنر چه ربطی به عشق دارد ویدئو:
“حس بین المللی”
در آن زمان ترنر به مدت یک دهه از ازدواج خود با گیتاریست آیک ترنر رها شده بود.
این سوپراستار در مورد آزاری که از همسر سابقش در طول مشارکت زناشویی و موسیقی آنها در دهه های 1960 و 1970 متحمل شده بود، صحبت کرد. او چشم های کبود، لب های شکسته، فک شکسته و جراحات دیگر را توصیف کرد که بارها او را به اورژانس فرستاد.
جانت جکسون خواننده در مورد ترنر در شماره ای از رولینگ استون که ترنر را در رتبه 63 در فهرست 100 هنرمند برتر تمام دوران قرار داد، نوشت: “داستان تینا داستان قربانی نیست، بلکه یکی از موفقیت های باورنکردنی است.”
جکسون گفت: “او خود را به یک حس بین المللی تبدیل کرده است – یک نیروگاه زیبا.”
در سال 1985، ترنر چرخشی تخیلی به شهرت خود به عنوان یک بازمانده داد. او نقش رهبر بی‌رحم یک پاسگاه در یک زمین بایر هسته‌ای را بازی کرد که در قسمت سوم فیلم مکس دیوانه در مقابل مل گیبسون بازی می‌کرد. مکس دیوانه فراتر از تندردام.
بیشتر آهنگ‌های موفق ترنر توسط دیگران نوشته شده‌اند، اما او با صدایی که منتقد موسیقی نیویورک تایمز، جان پارلس، آن را «یکی از عجیب‌ترین سازهای پاپ» می‌خواند، آنها را زنده کرد.
پارلس در یک نقد کنسرت در سال 1987 نوشت: “این سه طبقه است، با رجیستر پایین بینی، صدای جیغ، برش وسط و رجیستر بالا که به طرز شگفت انگیزی واضح است که شبیه یک فالستتو به نظر می رسد.”
