بوم شناس پیش از میلاد از نرم افزار تشخیص چهره برای ردیابی خرس های گریزلی استفاده می کند

ملانی Clapham سه سال گذشته را صرف کندن تصاویر خرسهای گریزلی در Knight Inlet ، در ساحل قبل از میلاد ، با استفاده از تله های دوربین کوچک که در فلز قرار گرفته اند و ایمن به شاخه های جنگل می بندند ، کرده است.

سه سال و هزاران تصویر بعد ، بوم شناس رفتاری و دانشجوی فوق دکترا در دانشگاه ویکتوریا با دو توسعه دهنده نرم افزار ساکن در دره سیلیکون و یک مرکز تحقیقاتی گریزلی در آلاسکا برای توسعه فناوری تشخیص چهره مورد استفاده برای شناسایی خرس ها همکاری کرده است.

ملانی کلاپام برای ثبت تصاویر خرسهای گریزلی برای پروژه BearID یک تله دوربین ایجاد می کند. (Moira Le Patourel)

Clapham که علاقه به این فناوری از نیاز به “شناسایی و شناسایی خرس های فردی در طول زمان” به عنوان بخشی از تحقیقات رفتاری خود در 11 سال گذشته ، گفت: “آنها علائم مشخصی بر روی بدن خود ندارند.”

اکنون ، او می گوید ، نرم افزار منبع باز Bear ID توسط هر کسی قابل استفاده و سازگاری است و می تواند پیامدهای زیادی در درک رفتار حیوانات و کاهش برخوردهای انسان و خرس داشته باشد.

فناوری مبتنی بر تشخیص چهره انسان

Ed Miller و شریک زندگی او Mary Nyugen توسعه دهندگان نرم افزار از کالیفرنیا هستند که در اواخر سال 2017 در یک انجمن آنلاین فناوری حفاظت با Clapham ارتباط برقرار کردند.

این زوج در جستجوی عکس خرس ها “برای سرگرمی” به عنوان راهی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد نرم افزار تشخیص بودند و بنابراین با Clapham ارتباط برقرار کردند تا تخصص خود را در زمینه سازگاری هوش مصنوعی ارائه دهند.

“فناوری ما از همان نرم افزار استفاده می کنیم [used] میلر گفت که شناسایی انسان بسیار آسان تر است ، زیرا به معنای واقعی کلمه میلیون ها تصویر وجود دارد که این نرم افزار می تواند از آنها بیاموزد.

ردیابی خرس های گریزلی ممکن است دشوار باشد ، زیرا بسیاری از آنها هیچ نشانه مشخصی بر روی بدن خود ندارند. (ملانی کلاپام)

Clapham ، كه توضیح می دهد “یادگیری عمیق” به عنوان فرآیندی كه این نرم افزار خود را آموزش می دهد تا خرس های خاص را با دقت بیشتری شناسایی كند ، بیشتر توضیح می دهد: “ما به تصاویر زیادی از حیوانات جداگانه احتیاج داریم تا به سیستم بگوییم كه كدام نوع است.”

این امر به ویژه از آنجایی که ظاهر خرس می تواند در طول سال با تغییر حالت خز و نوسان وزن آن به طرز چشمگیری تغییر کند ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

Claphams می گوید BearID در حال حاضر 84 درصد دقت دارد.

بسیاری از کاربردهای عملی

کلاپام اظهار امیدواری کرد که این فناوری توسط شهرداری ها ، دولت ها ، سازمان های غیرانتفاعی – تا آنجا که ممکن است بیشتر گروه ها – سازگار شود ، زیرا به افراد امکان می دهد رفتار حیوانات را درک کنند ، مانند نحوه حرکت آنها در مناطق پرجمعیت و خارج از آنها. همچنین می تواند به محققان در درک حرکت گونه های در معرض خطر کمک کند.

وی توضیح داد: این می تواند خرس ها را هنگام حرکت “به روشی مشابه که انسان در فرودگاه ها ردیابی می شود” ردیابی کند. از آنجا مقامات می توانند با آگاهی بهتر تصمیمات مربوط به مدیریت و حفاظت از زمین را اتخاذ کنند.

همچنین می تواند به کاهش برخوردهای درگیری بین خرس ها و انسان ها کمک کند.

“اگر خرسی دارید که درون سطل های زباله در حال حفر است و دوربین هایی را روی آن نصب کرده اید … آیا این فقط یک خرس است یا این پنج خرس متفاوت وارد منطقه می شوند؟” کلافام گفت.

دالاس اسمیت ، رئیس شورای Nanwakolas ، یک گروه پنج نفره از جزایر ونکوور و ساحل BC برای تصمیم گیری در مورد مدیریت زمین تشکیل شده است ، گفت که او پس از ارتباط با Clapham بسیار خوشحال است که First Nations از BearID استفاده می کند.

وی توضیح داد: “خرس گریزلی نمادی از میراث فرهنگی ما است. همیشه کار در هماهنگی با آنها مهم بوده است.” “این واقعاً به ما کمک می کند تا در به دست گرفتن مدیریت تعاملات خرس گریزلی در قلمروهای خود جایگاهی بدست آوریم.”

وی گفت “قلمرو جمعی” در تلاش است تصاویر بیشتری را برای این سیستم جمع کند.