برنده در 12 نوامبر سال 2020 اعلام خواهد شد.

آنها 6000 دلار از شورای هنر کانادا دریافت می کنند ، در یک اقامت کتبی دو هفته ای در مرکز هنر و خلاقیت بنف شرکت می کنند.

چهار نامزد نهایی دیگر 1000 دلار از شورای هنر کانادا دریافت می کنند.

هر پنج نامزد نهایی کارهای خود را در CBC Books منتشر کردند. با کلیک روی پیوندهای بالا می توانید شعر آنها را بخوانید.

برگزیدگان نهایی امسال توسط هیئت داوران متشکل از کای کلوگ ، دیون برند و استفان کولیس انتخاب شدند. آنها همچنین برنده را نیز انتخاب می کنند.

لیست طولانی توسط تیمی از نویسندگان و ویراستاران از سراسر کانادا تهیه شده است. تقریباً 3000 مقاله ارسالی به زبان انگلیسی وجود داشت.

لیست نهایی مسابقه فرانسوی زبان نیز مشخص شده است. برای مطالعه بیشتر ، به رادیو کانادا Prix de poésie بروید.

برنده سال گذشته انگلیسی زبان ، آلیشیا پیرمحمد ، نویسنده کالگری ، برای مجموعه شعر خود بود ، شعر عشق با گوزن و علائم نگارشی ، طوفان دشت و تسبیح.

اگر به سایر جوایز ادبی CBC علاقه مند هستید ، جایزه داستان نویسی CBC 2021 در ژانویه و جایزه شعر 2021 CBC در آوریل افتتاح می شود.

در ادامه با نامزدهای نهایی انگلیسی زبان جایزه شعر CBC 2020 آشنا شوید.

Selina Boan یک نویسنده سفید-ساکن-نهیائو است که در مناطق سنتی و بدون مجوز از thexʷməθkʷəy̓əm (مسقیم) ، səl̓ilwətaɁɬ (تسلی-ووتوت) و sḵwx̱wú7mesh (Squamish) اقامت دارد. اولین مجموعه شعر او ، واگرد ساعت ها، بهار 2021 منتشر می شود. کارهای او در بهترین شعر کانادایی 2018 و 2020 منتشر شده است. او چندین افتخار دریافت کرده است ، از جمله جایزه مجله ملی شعر 2017 و جایزه نویسنده نوظهور مجله اتاق. او در حال حاضر سردبیر شعر در Rahila’s Ghost Press است و عضو مجموعه اتاق رشد است. بوان با شعر خود در لیست کوتاه جایزه شعر CBC 2016 قرار گرفت در شش ، فصل ها.

چرا او نوشت مکالمات با نیتون ، آیا تا به حال عاشق یک روز شده اید؟: “این دو شعر به چالشهایی می رسند ، احترام عمیق ، شرم و شادی که همراه با روند یادگیری من (بسیار کند) از Nehhiyawêwin است. اینها شعرهایی در مورد زمین ، زبان و بدن است. آنها خود را درهم و برهم و قدرتمند می پیچند ، فرآیند یادگیری غیر رمانتیک.

اینها شعرهایی درباره زمین ، زبان و بدن است.

“یک تنش و خشونت ذاتی بین انگلیسی و Nêhiyawêwin وجود دارد ؛ من مراقب نحوه نگه داشتن بدن خودم و مسئولیتهایی هستم که به عنوان یک سفیدپوست – نهیایو بر دوش می کشم. در شعرهایم ، من به سمت روش زبان و نامگذاری هویت جلب شده ام. ، قدرت ، حافظه و دانش فرهنگی تولید می کند. این می تواند پاک کند ، می تواند توانمند شود. این به ما می افزاید که چگونه جهان های اطراف خود را می سازیم و مشاهده می کنیم. “

هیرومی گوتو نویسنده و ویراستاری است که نمی تواند نوشتن در ژانرها را متوقف کند. اولین رمان او ، آواز قارچ ها، در سال 1994 منتشر شد. از آن زمان او کتابهای زیادی منتشر کرده است – او سن متوسطی دارد. به تازگی او از مناطق Musqueam ، Squamish و Tsleil-waututh به منطقه Lekwungen نقل مکان کرده است ، جایی که هنوز هم می توان کوله پشتی آبی خود را پوشید و از پرندگان ، درختان ، مارمولک ها و قارچ ها عکس گرفت. اولین رمان گرافیکی او ، سایه زندگی، با هنرمندی Ann Xu ، در اوایل سال 2021 منتشر می شود.

وقتی هیچ قصه ای باقی نماند ، پرندگان هم هستند.

چرا او نوشت کوچه / پرنده / متحد: “بعضی اوقات داستانها از من شکست می خورند. یا من داستانها را شکست می خورم. داستان ها غیرممکن می شوند – نوشتن و حتی خواندن آنها. اما اگر به پنجره نگاه کنم پرنده ای از آسمان پرواز می کند. ما اغلب به دنبال نشانه ها هستیم. ارتباطات. پرندگان امکان پذیر است. هیچ داستانی باقی نمانده است ، پرندگانی وجود دارند. اگر یک جوجه مرغی برای انتخاب یک دانه در دست شما فرود بیاید ، آنها یک بار قبل از پرواز با چشم شما روبرو می شوند. “

متیو هولت نویسنده و عکاسی است که اخیراً از سنت جان به مونترال پیوند زده شده است. اولین کتاب او ، آلبوم راک، در سال 2018 منتشر شد. او برنده جایزه NISHU Fresh Fish 2017 برای عصب باصره، مجموعه ای از شعرهای چاپ نشده درباره عکاسی و دیدن هنوز منتشر نشده است. کارهای وی اخیراً در Prism International و The Malahat Review ظاهر شده است.

چرا نوشت تیک زخم: “در روزهای ابتدایی شیوع بیماری همه گیر در مونترال ، من در امتداد کانال لاچین قدم زدم زیرا در این نزدیکی زندگی می کنم و احساس فضای وسیع و امنی داشت. همانطور که بهار جای خود را به تابستان داد ، اوضاع در کبک هر روز وخیم تر شد و اخبار پر بود از داستانهای وحشتناک درباره آنچه در خانه های مراقبت طولانی مدت این استان اتفاق می افتاد.

بیماری همه گیر احساس احشای نزدیک و در عین حال به طرز عجیبی از خود دور می کرد.

“همه گیری احساس نزدیکی در نزدیکی و در عین حال عجیب و غریب بودن داشت ، زیرا من اخیراً به اینجا نقل مکان کرده بودم و نمی دانستم کسی مستقیماً تحت تأثیر آن قرار گرفته باشد. راه رفتن در کانال راهی برای کنار آمدن با این انتزاع و سرعت تغییر جهان شد. “

امیلی ریدل iskwew nehiyaw و عضو ملت اول اسکندر است. او نویسنده ، محقق و کارمند کتابخانه است که در قلمرو پیمان 6 ادمونتون زندگی می کند. کارهای غیر داستانی و شعر او در Globe and Mail ، Teen Vogue ، مجله هنری کانادا ، Prism International و سایر نشریات ظاهر شده است. او یک کتاب شعر دارد که در سال 2021 منتشر می شود.

دور بودن از خانه اجازه دهید در مورد چقدر افراد بومی که سرزمین های آنها توسط شهرها اشغال شده اند از بین رفته و چطور عشق بین نسلی به ما اجازه داده است که به سنت های همیشه در حال تغییر ادامه دهیم.

چرا او نوشت یادگیری شمردن: “من این شعر را وقتی در دننده (قلمرو دنه) بودم كه در حال نوشتن كلاس نوشتن با ریچارد ون كمپ بودم ، نوشتم. این یكی از مواقع خوش شانسی بود كه شعر به راحتی بیرون می ریزد. دور بودن از خانه اجازه می دهد تا در مورد بومیان سرزمین های اشغال شده توسط شهرها از دست رفته است و عشق بین نسلی چگونه به ما اجازه داده است که به سنت های همیشه در حال تغییر ادامه دهیم. “

آندره اسکات نویسنده و مربی است. او 20 سال را صرف ویرایش کارهای دیگران کرد تا قبل از اینکه بنشیند و در سال 2020 کار خود را بنویسد. داستان نویسی خلاقانه او اخیراً در یک رویداد قصه گویی به میزبانی The Flame گنجانده شد و شعر وی نامزد نهایی جایزه افق های دور Malahat Review 2020 برای شعر بود. آندره توسط یک پرستار دوستدار هنر و یک شاعر / زمین شناس در رجینا بزرگ شده و با خانواده اش در ویکتوریا زندگی می کند.

چرا او نوشت گلیس چربی: “اتحادیه شاعران کانادا مشترک الکساندرا اولیور بود اثر رژ لب در مکث شعر در ماه آوریل این شعر در اولین جلسه جلسه نوشتن زوم وارد صندوق ورودی من شد و سخنان الیور طنین انداز شد. من با یک قطعه غیر داستانی خلاقانه در مورد تصویر بدن دست و پنجه نرم می کردم ، در مقابل این وسوسه مقاومت کردم که چیز را با کمان ببندم و اعلام کنم ، “این همه عالی است. من الان بدنم را دوست دارم ، ”

من داستانی را تعریف کردم که به دنبال مقبولیت است ، اما یک افسانه مثبت بدن را نمی چرخاند.

“من چهار خط زمینی الیور را برای ساختن یک براق / گلاسه قرض گرفتم. سپس ، به دنبال صحبت های مداوم درباره خود در قطعه او ، من داستانی را تعریف کردم که به دنبال پذیرش است ، اما یک افسانه مثبت بدن را نمی چرخاند.”