نقشه سه بعدی جدید کهکشان راه شیری جستجوی خود را در کانادا ادامه می دهد

آژانس فضایی اروپا آخرین داده های خود را منتشر کرد گایا فضاپیمای این هفته موقعیت های 1.8 میلیاردی ستاره ها در کهکشان ما و جهاتی که در حال حرکت هستند. این آخرین سلسله اندازه گیری ها است که تقریباً به یک قرن قبل باز می گردد ، زمانی که یک ستاره شناس کانادایی اولین کشف حرکت ستاره ها را در کهکشان راه شیری انجام داد.

جهان پر از کهکشان است که به صورت مارپیچ زیبا یا سایر اشکال عجیب و غریب در تلسکوپ ها ظاهر می شود ، اما یک کهکشان وجود دارد که تصویری از آن نداریم و آن راه شیری خودمان است. دلیلش این است که ما در داخل آن زندگی می کنیم و خیلی بزرگ است که بتوانیم بیرون برویم و ببینیم واقعاً چه شکلی است.

شب در خیابان بیرون از خانه خود بایستید و سعی کنید شکل شهر یا شهر خود را ببینید. فقط می توانید چراغ های اطراف چراغ های خیابان و ساختمان ها را مشاهده کنید. برای دیدن کل شهر باید از بالا پرواز کنید و از هواپیما به پایین نگاه کنید.

متأسفانه ، هیچ هواپیمایی – یا موشکی برای آن موضوع – وجود ندارد که بتواند به قدری بلند پرواز کند که بتواند منظره ای از راه شیری را بدست آورد. اما ستاره شناسان راه های دیگری برای تعیین شکل و حرکت آن از طریق کیهان یافته اند.

چشم انداز از طریق راه شیری

در سال 1918 رصدخانه اخترفیزیکی Dominion در ویکتوریا ، پیش از میلاد با بزرگترین تلسکوپ جهان – یک حیوان با قطر 1.83 متر – افتتاح شد.

بین سالهای 1928 و 1935 ، منجم کانادایی جان استنلی پلاسکت از تلسکوپ برای اندازه گیری حرکت ستاره ها در کهکشان راه شیری استفاده کرد.

این گنبد رصد ، تلسکوپ 100 ساله و 1.8 متری پلاسکت را در رصدخانه اخترفیزیکی Dominion در ویکتوریا ، قبل از میلاد نگهداری می کند. (شورای تحقیقات ملی کانادا)

پلاسکت اولین کسی بود که نشان داد زمین در حدود دو سوم از مرکز یک کهکشان چرخ بزرگ است که در عرض 100000 سال نوری قرار دارد و یک بار چرخش 220 میلیون سال طول می کشد.

این یک کهکشان بزرگ است.

یک دیدگاه مدرن

ماموریت Gaia جدیدترین و دقیق ترین اندازه گیری حرکت ستاره ای در کهکشان راه شیری است ، از جمله مسیر خورشید خودمان در اطراف مرکز کهکشانی. همچنین مجموعه ای از ستارگان در بالا و پایین دیسک اصلی یافت که می تواند نتیجه برخورد با کهکشان دیگری باشد صدها میلیون سال پیش.

اطلاعات جمع آوری شده توسط گایا ، که بررسی خود را برای چهار سال دیگر ادامه خواهد داد ، یک دانش بنیادی اساسی تشکیل می دهد که برای مطالعه تکامل کهکشانی و نیروهایی که آنها را کنار هم نگه می دارد ، استفاده خواهد شد.

داده های فضاپیمای نگاشت کهکشانی ESA ، گایا نشان می دهد که دیسک کهکشانی کهکشان ما ، کهکشان راه شیری ، مسطح نیست اما از یک طرف به طرف بالا و از طرف دیگر به سمت پایین تاب می خورد. (استفان پین-واردنار / رابرت گندلر / ESO)

در حالی که 1.8 میلیارد ستاره تعداد چشمگیری است ، اما تقریباً در حدود یک درصد از کل ستارگان کهکشان است ، بنابراین هنوز یک راه طولانی برای رسیدن به یک تصویر کامل از شهر ستارگان خود باقی مانده است.

این تلاش طولانی برای دانستن کهکشان خانه ما نیز گواه سهم کانادا در نجوم است که بیش از یک قرن در خط مقدم بوده است.

ابزاری که پلاسکت از آن استفاده کرده هنوز هم در حال کار است و حتی می توانید یک تور مجازی از آن بگیرید. ستاره شناسان کانادایی به کار با آن و دیگر تلسکوپ های مهم در سراسر جهان ادامه می دهند.

درک جایگاه ما در کهکشان

به نظر می رسد دانستن ماهیت واقعی کهکشان راه شیری در اینجا روی زمین ارتباط چندانی نداشته باشد و مطمئناً بر آب و هوا فردا تأثیری نخواهد داشت ، اما این بخشی از جستجوی طولانی ما است که می دانیم جایگاه خود را در جهان چیست.

قرن ها طول کشید تا کشف شکل و اندازه سیاره زمین ، توسعه قدرت فن آوری برای دیدن آن از فضا و ایجاد کاوشگران رباتیک برای کشف سیارات دیگر در منظومه شمسی. در طول آن زمان ما نیز در حال یافتن جایگاه خود در کهکشان و جهان بوده ایم.

این دانش بنیادی است – دانش به خاطر دانستن – و این هرگز چیز بدی نبوده است.

https://www.youtube.com/watch؟v=Jqaa8P2SE7w