Purolator و دو شرکت پیک کوچکتر بخشی از آزمایشی مشابه به نام Project Colibri هستند که سال گذشته در مونترال راه اندازی شد. Purolator از آن زمان ناوگان دوچرخه سواری خود را از یک دوچرخه الکترونیکی به شش یا هفت مورد افزایش داده است و Project Colibri تا 5000 تحویل دوچرخه الکترونیکی در هفته را افزایش داده است – تقریبا به همان میزان که در چهار ماه گذشته سال 2019 انجام شده است.

آنها برخی از شرکتهای بزرگتر هستند که در حال استفاده از فناوری هستند که شرکتهای کوچکتر مانند Shift Delivery در ونکوور قبلاً در کانادا پیشگام بوده اند. این یک روند است که در اروپا به خوبی در جریان است و دارد همچنین در ایالات متحده آغاز شده است.

مشکلاتی که دوچرخه های الکترونیکی حل می کند

چرا حرکت به سمت تحویل دوچرخه های الکترونیکی است؟ زیرا هرچه خرید آنلاین افزایش می یابد ، تأثیر تحویل توسط کامیون و کامیون به مشکلات بزرگتری تبدیل می شود. حمل و نقل در حال حاضر است دومین منبع بزرگ انتشار گازهای گلخانه ای در کانادا ، پس از نفت و گاز ، 25 درصد است.

و این بزرگترین منبع در انتاریو است ، جایی که تولید سوختهای فسیلی قسمت عمده اقتصاد نیست. در آنجا ، بخش حمل و نقل 10 درصد از انتشار در سال 2019 را به خود اختصاص داده بود و انتظار می رفت تا سال 2030 از انتشار مسافران پیشی بگیرد. با توجه به موسسه Pembina، یک اتاق فکر کانادایی متمرکز بر انرژی پاک است.

بیماری همه گیر COVID-19 که وجود دارد تجار و خریداران آنلاین مجبور، ممکن است این سرعت را افزایش داده باشد. آمار کانادا در ماه سپتامبر گزارش شده است که فروش تجارت الکترونیکی در مقایسه با سال قبل 74 درصد افزایش داشته است.

اما تحویل آنلاین تأثیرات منفی دیگری نیز دارد ، از جمله:

• ازدحام ترافیک.
• آلودگی هوا.
• مسائل مربوط به پارکینگ.
• تهدیدهایی برای ایمنی عابران پیاده و دوچرخه سواران.

میکائیل برارد ، مدیر پروژه در جالون مونترآل ، سازمان غیرانتفاعی با حمایت مالی از شهر که پشت پروژه کالیبری است ، گفت: “ما واقعاً به یک باره همه این مشکلات را مرتفع می کنیم.”

این تأثیرات فقط بر افرادی که در شهرها زندگی می کنند تأثیر نمی گذارد بلکه خود شرکت های تحویل کالا هستند.

جف گیلبرت ، مدیر ارشد عملیات در مرکز شهر تورنتو برای FedEx گفت: “بلیط های پارکینگ برای ما یک کلاه بزرگ است.” “و سپس گازهای گلخانه ای. بنابراین ما واقعاً به دنبال راهی نوین و ابتکاری برای تحویل آخرین مایل هستیم.”

کارآمدتر از کامیون ها

“آخرین مایل” به آخرین مرحله تحویل از یک مرکز مرتب سازی به خانه یا دفتر مشتری اشاره دارد. این یک مرحله چالش برانگیز منطقی است که می تواند 30 تا 60 درصد از هزینه تحویل را نشان دهد.

اما دوچرخه های باری الکترونیکی می توانند بر برخی از چالش هایی که خیابان های شهری پر ازدحام و پارکینگ کم برای کامیون ها ایجاد می کند ، غلبه کنند.

گیلبرت گفت: “دوچرخه ها بسیار چابک ، بسیار چابک هستند و بنابراین ما می توانیم به سرعت در سراسر شهر حرکت کنیم.” “دوچرخه به ما این امکان را می دهد که فقط از بالا بپریم و درست روبروی خانه پارک کنیم.”

وی افزود که این امر منجر به زایمان سریعتر و بهره وری بالاتر می شود.

اکنون که پروژه Colibri بیش از یک سال کامل در مونترال در حال اجرا است ، برارد گفت که یک تجزیه و تحلیل نشان می دهد که یک دوچرخه الکترونیکی از نظر تحویل در ساعت 30 تا 40 درصد کارآمدتر از یک کامیون است.

“این یکی از بخشهای نادر است که در آن می توانیم [be] وی گفت: “ما می خواهیم این را به شرکت های دیگر ثابت کنیم و همچنین می توانیم آن را به دولت ها ثابت کنیم.”

کارمندان می گویند این کار لذت بیشتری نیز دارد.

یوری میتروف ، پیک فدرال اکسپرس در تورنتو ، اولین باری که یکی از سه دوچرخه الکترونیکی این شرکت را گرفت یادآوری می کند. گلوله های ساخته شده در دانمارک برای درگیر شدن موتور نیاز به پدال زدن راکب دارند که به حمل بارهای سنگین در تپه ها کمک می کند.

میتروف گفت: “این یک تجربه واقعاً عالی بود.” “این برای من احساس کار نمی کرد ، که بزرگترین چیز بود. و من خیلی ورزش کردم و مقدار زیادی ویتامین D ، نور خورشید زیاد کردم.”

برنامه های بزرگ توسعه

موفقیت آنها تاکنون FedEx و Project Colibri را بر آن داشته است که برای توسعه برنامه ریزی کنند.

گیلبرت گفت ، FedEx در حال حاضر 40 دوچرخه بار الکترونیکی دیگر را برای بهار سفارش داده است و به دنبال استفاده از آنها فقط در تورنتو بلکه در مونترال ، ونکوور و احتمالاً اتاوا نیست.

پروژه Colibri که از انبار اتوبوس قدیمی به عنوان مرکز بارگیری و توزیع در مونترال استفاده می کند ، امیدوار است که دو یا سه مینی هاب دیگر به آنها اضافه کند و شرکت های بیشتری را به این کار دعوت کند. برارد تخمین می زند که پنج تا 10 مینی هاب می تواند زایمان های کل شهر را پوشش دهد.

اما هر دو پروژه می گویند که با چالش هایی روبرو هستند. به یک دلیل ، همه گیر شدن بیماری باعث کمبود دوچرخه در سراسر جهان شده است.

گیلبرت گفت: “یكی از مشكلات ما در واقع تهیه دوچرخه برای توسعه بود.”

سام استار ، مشاور تدارکات چرخه مستقر در ونکوور ، گفت که بیشتر دوچرخه های باری الکترونیکی ساخت اروپا هستند.

وی گفت: “نه تنها واردات ، بلکه خدمات و نگهداری آنها در این زمان گران است.”

وی روشهای مختلفی را پیشنهاد کرد که دولتها می توانند استفاده از دوچرخه های باری الکترونیکی را تشویق کنند:

• تخفیف برای جبران هزینه های دوچرخه های بار الکترونیکی برای مشاغل. (بعضی بودند اخیراً در سال قبل از میلاد راه اندازی شده است)
• مشوق هایی برای تشویق تولید دوچرخه محموله الکترونیکی در کانادا.
• آیین نامه هایی برای استفاده از آنها ؛ به عنوان مثال ، محدودیت سرعت و وزن برای دوچرخه های باری الکترونیکی بسته به استان متفاوت است و می تواند مانعی باشد.
• مقرراتی مانند هزینه های ازدحام و مناطق کم انتشار که اولویت حمل و نقل ، پیاده روی و دوچرخه سواری است مانند موارد دیگر قیمت پیشنهادی تحرک در ونکوور.
• زیرساخت هایی مانند مسیرهای دوچرخه سواری و مناطق بارگیری شده در کنار جاده.

استار گفت ، هاب هایی مانند مورد استفاده شده در پروژه کولیبری نیز “مهم” هستند و به مشارکت بین دولت ها و مشاغل نیاز دارند.

وی گفت: “این فقط توسط صنعت خصوصی قابل انجام نیست.” “این واقعاً به همکاری عمومی نیاز دارد.”